มนุษย์ทุกคนนั้นย่อมเกิดมาย่อมตั้งมีผู้ให้กำเหนิดนั่นคือพ่อเเม่ของเรานั่นเอง ถึงเเม้ว่าพ่อของพวกกเราไม่ได้เป็นต้องครรภ์เราก็ตามเเต่เเน่นอนว่าพวกท่านย่อมดูเเลเราไม่เเพ้เเม่ของเราเป็นอย่างดีเเน่นอน
ถึงเเม้ว่าพ่อของฉันท่านจะเป็นคนที่ดูยุ่งอยู่กับงานเเล้วก็ทำงานอยู่ต่างจังหวัด นานๆครั้งท่านจะกลับมาใช้เวลากับครอบครัวเฉพาะวันหยุดก็ตาม เเต่เมื่อท่านกลับมาบ่านท่านก็จะถามฉันเสมอว่า อยู่ที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้าง มีเรื่องกังวลอะไรมั้ย อยากทานอะไรเป็นพิเศษฤาปล่าว? ท่านจะคอยเป็นห่วงฉันเสมอมา ถึงท่านจะชอบนอนพักผ่อนเฉยๆก็ตาม ฉันก็เข้าใจว่าท่านทำงานหนักมากเพื่อฉัน ท่านจะคอยพูดคุยกับฉันเสมอๆไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ฉันกังวลใจหรือเรื่องเรียนก็ตาม บางครั้งท่านก็ไม่เข้าใจในความคิดของฉันเเต่ท่านก็จะพยายามที่จะเข้าใจฉันเสมอ บางครั้งฉันก็ทำตัวก้าวร้าวไปบ้างต้องมาขอโทษบ่อยๆจนทำให้เราไม่สนิธกัน เเต่ถึงยังไงท่านก็ยังคอยห่วงฉันเสมอๆ
ถ้าหากว่ามีคนมาถามฉันว่าพ่อของฉันเป็นคนเช่นไรฉันก็จะตอบเขาไปว่า พ่อของฉันเป็นคนที่ดีที่สุดคอยห่วงใยฉันเสมอๆ ถึงฉันจไม่รู้ว่าต้องตอบเเทนท่านอย่างไรเเต่ฉันก็ต้องขอบคุณพ่อของฉันจริงๆที่คอยห่วงใยเเละให้กำลังใจฉันเสมอมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น